Οι εχθροί του meeting και πώς θα τους «εξαφανίσουμε»

"Meeting": η περίφημη λέξη που καλεί τους πάντες σε εγρήγορση, που προκαλεί αγωνία και ένταση, που καταλήγει σε πάρτι ή δράμα. Είναι και κάποιοι, που σε μόνιμη βάση, μας ενοχλούν. Τι κάνουμε; Πώς τους αντιμετωπίζουμε;

Meetings τα ονομάζει η νέα γενιά και τα νέα επαγγέλματα της μόδας. Κάποτε ήταν συναντήσεις ή και συμβούλια – ασχέτως αν σε αυτά συμμετείχαν και άλλοι εκτός των ιθυνόντων. Τώρα, τα meetings μπορεί να είναι μεγάλα ή μικρά και να αφορούν τους πάντες. Αλώστε, χωρίζονται και ανά τομέα ή ειδικότητα, ανά περίσταση ή project. Γίνονται δια ζώσης, μέσω skype ή και τηλεφώνου. Τις περισσότερες φορές περιλαμβάνουν άνω των τριών, ανθρώπους – οι δύο είναι απλώς τετ-α-τετ συνάντηση και ας πρέπει να συζητηθούν θέματα που θα απασχολούσαν ένα meeting.

Σε κάθε περίπτωση, όποιος συμμετέχει, καλείται κανονικά μία μέρα πριν τουλάχιστον. Τα «ξαφνικά» meetings είναι οιωνοί κακών ή αληθινά πάρτι – ποτέ σε μια δουλειά το «απρόβλεπτο» δεν είναι κάτι χλιαρό, ήπιο ή αδιάφορο. Συνεπώς, έχουμε όλοι τον χρόνο να προετοιμαστούμε σωστά για μία τέτοια συνάντηση. Και σωστά, σημαίνει να είμαστε ενημερωμένοι για το αντικείμενο, να γνωρίζουμε καλά τα όσα αφορούν τα «του οίκου μας» και ενδεχομένως να έχουμε κρατήσει σημειώσεις ή να είμαστε έτοιμοι να πούμε, με διακριτικότητα και σαφήνεια, δικές μας παρατηρήσεις ή νέες ιδέες. Και πάντα να σεβόμαστε τους άλλους, χωρίς να «κρυβόμαστε». Αφανής δεν θέλει κανείς να είναι σε ένα meeting. Όμως ούτε και ενοχλητικός. Υπάρχουν τρεις τύποι ανθρώπων που καταφέρνουν, σε μόνιμη σχεδόν βάση, να χαλάνε την ατμόσφαιρα και να διαλύουν την ουσία των meetings. Ετσι όπως μεταφέρεται η εμπειρία στον γραπτό λόγο, μπορεί να ακούγεται και λίγο αστεία. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι καθόλου.

1. Οι δολοφόνοι ιδεών 
Θέλουν να είναι στο κέντρο της προσοχής και καθιστούν σαφές το γιατί καμία ιδέα δεν είναι αρκετά καλή για να δουλέψει. Δεν το κάνουν πάντα επίτηδες, αλλά λειτουργούν μονίμως σαν δικηγόροι του διαβόλου. Όταν σε ένα meeting συζητιούνται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας πρότασης, εκείνοι θα σταθούν κυρίως στα «κατά» με αποτέλεσμα είτε να εκνευρίζουν είτε να αποθαρρύνουν τους πάντες – όχι μόνο όσους έχουν εκφράσει πρόταση αλλά και τους υπόλοιπους που χάνουν το κουράγιο τους και τη φόρα που είχαν.

Η λύση: Ο καλύτερος τρόπος για να μην καταφέρει ο δολοφόνος ιδεών να περάσει το δικό του είναι να εφαρμόσετε τον κανόνα «δύο προς έναν». Όταν λοιπόν κάποιος θέλει να επισημάνει ένα αρνητικό στοιχείο, θα ζητά πάντα το σύνολο από αυτόν να αναφέρει δύο θετικά. Αν όλοι συμφωνήσουν σε μία τακτική, τότε εκείνος που φέρνει πάντα την καταστροφή θα το σκεφτεί δυο φορές προτού ξεκινήσει τα αρνητικά σχόλια.

2. Οι πολυλογάδες 
Σε όλες τις δουλειές και σε κάθε τομέα υπάρχουν οι πολυλογάδες. Είναι εκείνοι λοιπόν που στο meeting, θα μιλούν ακατάπαυστα ή θα στήνουν μικρά πηγαδάκια ή θα είναι σε ένταση συνεχώς και έτοιμοι να πουν κάτι, έστω και σύντομο. Κάνουν συχνά αστεία και σχόλια στα κρυφά, αποσπώντας την προσοχή των  υπευθύνων, μπερδεύοντας τους υπόλοιπους και φυσικά καταστρέφοντας το meeting.

Η λύση: Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται επειγόντως όρια. Για αυτό και πρέπει να υπάρχει ένα πρόγραμμα με χρονικά όρια σε κάθε συνάντηση και να δίνεται ο λόγος σε όλους. Οι διευθυντές φυσικά θα πρέπει να ζητούν τον λόγο από όλους, αλλά και οι υπόλοιποι θα πρέπει να μην συμμετέχουν στις προκλήσεις κουτσομπολιού και μικρο-κουβεντούλας γιατί θα έρθει και η σειρά τους και καθόλου δεν θα τους αρέσει να τους κάνουν το ίδιο πράγμα. Και οι πολυλογάδες δεν κάνουν διακρίσεις ούτε χαρίζονται...

3. Τα παπαγαλάκια
Τα παπαγαλάκια είναι δύο ειδών: είτε εκείνοι που όλη την ημέρα και πριν από τις συσκέψεις αναπαράγουν διαρκώς τις δικές τους ιδέες, διαφημίζοντας το «προϊόν» τους σε τέτοιο βαθμό που κομπλάρουν τελείως τους συνεργάτες τους που πιστεύουν πως δεν αξίζει κάτι η δική τους ιδέα είτε εκείνοι που «αρπάζουν» μία λέξη ή μια υπόνοια της ιδέας των άλλων και την κάνουν δική τους (αυτό είναι κλοπή κανονικά και όχι παπαγαλία βέβαια...). Η αυτοπεποίθηση και το θράσος είναι τα χαρακτηριστικά αυτών των προσωπικοτήτων. Τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, διότι...

Η λύση: Διότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κατά βάθος πιο ανασφαλείς από τους άλλους. Όποιος πιστεύει πραγματικά στον εαυτό του δεν το περιφέρει δημοσίως και προκλητικά. Άρα, αν κάποιος διαφημίζει τις ιδέες, προλάβετέ τον – όχι βεβαίως οικειοποιούμενοι την ιδέα του, αλλά προβάλλοντας το ότι την έχετε ξανακούσει, ζητώντας μια καινούργια. Όσο για εκείνους που μας παίρνουν από το στόμα την τροφή, ε, τότε, μια φωνή επιβάλλεται. Και ας χαλάσετε εσείς την ωραία ατμόσφαιρα του meeting!

Copyright: Ellagrin, www.shutterstock.com

Μία Κόλλια, εξωτ. συνεργάτης kariera.gr, pr@kariera.gr

ΠΗΓΗ